Psycho
8-1
ฆาตกรตุ๊กตากระดาษ
บรรยากาศอันเร่าร้อนของสองคนที่กำลังดำเนินกิจกรรมรักกันอย่างไม่รู้จักเหนื่อยร่างเล็กอยู่ใต้ล่างกำลังร้องอย่างมีความสุขโดยที่ไม่รู้สึกเลยว่านี้เป็นการทำโทษที่ร่างสูงมอบให้......
“จงอิน
อ้า ผมไม่ไหวแล้ว อ้า อ้า”
“ยังครับคนดี นี้มันเพิ่งเริ่ม”
“นี้มันหลายรอบแล้วนะ
คุณควรให้ผมพักบ้าง”
“ถ้าให้พักก็ไม่เรียกว่าทำโทษจริงไหม”
จงอินยิ้มมุมปากก่อนที่จะเริ่มเร่งจังหวะเข้ามาอย่างรวดเร็วและรุนแรงมากขึ้นทุกครั้งที่ทำก่อนที่เขาจะหยุดและถอดส่วนล่างออกอย่างไม่ให้ผมตั้งตัวพร้อมกับลุกจากเตียงไปทิ้งให้ผมอารมณ์ค้าง....
ผมนอนอยู่บนเตียงอย่างหมดแรงก็นะถึงแม้อารมณ์จะค้างแต่ผมนั้นก็ไม่มีแรงที่จะช่วยตัวเองต่อได้นี้เขาจับผมมาเพื่อทำโทษแบบนี้เองเหรอมันก็ทรมานแต่ทนได้ก่อนที่จงอินจะเดินเข้ามาพร้อมอุปกรณ์บางอย่างที่อยู่ในมือที่ผมรียกว่า
ไข่สั่น
เขาเดินขึ้นเตียงมาพร้อมกับจับขาผมยกเป็นรูปตัวเอ็มพร้อมสอดใส่อุปกรณ์ลงในช่องสีชมพูสดของผมที่ตอนนี้ผมรู้สึกถึงความเย็นในช่วงล่างก่อนเจ้าตัวเขาจะก้มมาจูบผมแล้วส่งยิ้มอย่างอารมณ์ดี
ก่อนที่เขาจะเริ่มเปิดเครื่องซึ่งตอนนี้มันเริ่มสั่นอยู่ข้างในตัวผม…..
“ทำไม อ้า รอบนี้ อ้า จงอิน อ้า ใช่อุปกรณ์”
“ผมอยากให้คุณถึงโดยที่ไม่ต้องใช้ของผมช่วยไงล่ะ”
“ผมไม่มีวันถึง ถ้าไม่ใช่ของคุณจงอิน”
“งันควรทำไงดี”
จงอินยกยิ้มอย่างอารมณ์ดีก่อนจะลุกออกจากเตียงแล้วลากเก้าอี้มานั่งกลางห้องพร้อมกับชักส่วนล่างของตัวเองไปมาเหมือนเชิงชวนให้ผมเข้าไปหา
ตอนนี้ผมรู้สึกอยากโดนของเขาเข้ามาแทนไข่สั่นที่มันทำหน้าที่ของมันได้อย่างงดีติดตรงที่ผมต้องการมากกว่านี้....
ผมนั่งคุกเข่าบนที่นอนพร้อมอ้าขากว้างแล้วสอดใส่นิ่วของตัวเองข้าไปเพื่อลวงไข่สั่นออกมาโดยที่ทุกการกระทำอยู่ในสายตาจงอินที่กำลังเลียปากไปมาอย่างคนมีความต้องการบ้างอย่าง
ผมเอาไข่สั่นออกจากตัวได้สำเร็จพร้อมนอนคว่ำลงกับเตียงพร้อมกับจับก้นทั้งสองข้างกางออกให้เขาเห็นรูสีชมพูสดของผมพร้อมกับ....
ผมต้องการของคุณ จงอิน
...............................
